1000 TL'ye Neler Yapılır?

Evet gene dünyanın en saçma olaylarından biri benim başıma geldi. Anlatayım. Haftaya Ankara'ya dınının dınısının düğününe gidiyoruz. Düğünde giyeceğim kıyafeti, işte nasıl gidilecek nerde kalınacak, şu bu hepsini ayarladık da tosunum evladım ne giyecek onu bulamamıştık. Zira bizim bebeğimiz doğduğundan beri ful pijama şeklinde geziyor. E düğüne de ayıcıklı tulumlarla, zebralı pijamalarla götüremeyeceğimize göre oğlana bir düğün kıyafeti gerekiyor.

Neyse efenim, mothercare 'dir, chicco'dur, c&a 'dır bildiğim yerleri gezip şöyle düğünlük, tüm alaturkalığımla oğlumu süsleyebileceğim bir kıyafet bulamadım. Pazar sabahı kahvaltıya gelen arkadaşlara bunu anlatıyordum ki bana şey dediler, "B&G" ye baktın mı dediler. "Orada çok güzel takımlar var " dediler. "Palladium'da var bi baksana kesin bulursun " dediler.

Kahvaltıyı bitirip gitmelerine takiben kendimi Palladium'a attım. Koca insanı da beni takip etti. Bahsi geçen dükkanı bulduk. Aaa bi de ne göreyim, mini mini takımlar, denizci ceketler, keten kumaş pantalonlar, papyonlar hepiciği de benim 6 aylık tosunovskime göre. Mutluluk içinde zıpladım. Ama gene de her türk bağyanın yapacağı üzere biz bi dolaşıp gelelim dedim.

Bebeğe kıyafet buldum diye sevinçle gezdik, yemek yedik filan. Dönmeden önce B&G 'ye gidip takımı alalım dedik. Zaten bizim için ayırmışlar. Koca insanı hesabı öderken ben de biraz dolaşayım dedim.

Ne olduysa o anda oldu. İki dakika geçmeden rafların arasından kasada duran kocamın kızarmış suratını ve bana bakan pörtlemiş gözlerini gördüm. Merak içerisinde yanına seyirtince baktım bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Dudaklarını büzüp tezgahtar kızlara duyurmadan cümlecikler kuruyor ama ne kızlar bir şey anlıyor ne ben. Mıkırdanan kocama bakıyoruz. Adamcağızın bir sıkıntısı var ama anlatamıyor derdini. Midesinde bir sorunu olduğunu düşünerek , çok yedi herhal dedim , döndüm dükkanı gezmeye devam ettim napiyim. Sonra dükkandan çıktık.

Dükkandan çıkar çıkmaz hayatımın şokesini oldum sayın seyirciler. Şokelendim hatta. Suratı kırmızı, gözü yaşlı kocam ded ki."Bi milyarmış."

" Ne bi milyarmış" dedim " bebeğin kıyafeti " dedi.

Sonra zaman biz iki zavallı için durdu. Alış veriş merkezinde insanlar yanımızdan geçiyor, hayat akmaya devam ediyordu, sadece biz donmuş kalmıştık. Konuşmak istedim ancak duygularımı anlatmaya gücüm yetmedi. Yaşaran gözlerimi kırpıştırarak sadece "Neden? " diye sorabildim dostlar. Hayat arkadaşım da buğulu sesiyle, " Sana anlatmaya çalıştım " dedi. " Ama anlamadın.."

Tüm takımın fiyatı zannettiğimiz 120 tl nin takımın sadece gömleğinin fiyatı olduğunu anladık. Ben dükkana geri dönüp gerçekleri olanca çıplaklığı ile anlatmak istedim. Ruh eşim ise kasadaki kıza olanca kaypaklığı ile gidip daha iyisini buldum, bundan vazgeçtim demeyi teklif etti. Onun planını daha sağlıklı buldum ve her kocasını seven kadının yapacağı üzere kendisini bu pis işte yalnız bıraktım. Ben de onu avm'nin başka katında turlayarak bekledim.

Neyse, Allahtan geri almışlar, 1000 TL'yi de geri yüklemişler. 1000 TL'ye 6 aylık bebeğe elbise mi olur güzel arkadaşlarım? Zaten oğlan ayda 2 cm uzuyor, sadece 1 kere giyebilecek. 1000 TL'yi bankaya faize yatırsam oğlan üniversiteye geldiğinde araba alacak parası olur be.

Haksız mıyım ya.