Geç oldu bayağı, ama yaz tatiline bir sezon kapanışı yapıp İstanbul'a dönebildik sonunda. Eh, tam da zamanında döndük bence yoksa kendimi "kaptırıvecektim" valla. Hehe.
Çeşme, denize inip sohbet cafe de saatlerce oturmak, karides güveç, babamın her akşam yaptığı mangallar, dolapta olmasına rağmen alıp durduğu balıklar, bebeğin kendini balık zannedip denizden çıkmaması, "aayy bu gün çok sıcak" muhabbetleri, rejimi bozup bozup toparlamalar, akşamüstü gezintileri dalyan heykelinin önünde güneşin batışı, Balıkçı Cevat'a çikolatalı sufle yemek için gitmek, Alaçatı ve pis kalabalığı, Ilıca ve takla attıran rüzgarı, bebeğin isilikleriyle olan onurlu ve uzun mücadelem, "Anne bana bi sakızlı kaave yapsannn" cümlesini kurmak, çocukluk arkadaşlarımın hamile karıları, bebekleri vs.. ile tanışmak ve vay anasını zaman ne çabuk geçiyor demek...
Böyle böyle koskoca yaz geçti işte. Üzülüyor muyum? Zerre kadar üzülmüyorum dostlar. Zaten geçmişi kafamdan saniyesinde silerim o başka, ama bir de sonbaharı özledim yahu. Malum Yağmurlu Sabahları Sevenler Kulübü burası. Bir hırka giyelim, geceleri üzerimizi örtelim, duş almadan 2 saat idare edebilelim değil mi ?
Neyse efendim, hoşbulduk:)
Kayıtlar
hoşgeldiniz,
YanıtlaSilngüzel bir tatil olmuş anlaşılan,