5 Aralık 2011 Pazartesi

Patronlar Neden Somurtur ?

Altında çalıştığım tüm müdür ve patronları hayatım boyunca çok acımasız ve anlayışsız buldum. Sanıyorum ki hepsinin arkasından konuştum. Hep haksızlığa uğradığımı ve anlaşılmadığımı düşündüm.
Ve kimbilir kaç kere kendi kendime söz verdim, bir gün yöneticisi olunca birilerinin öyle anlayışlı, öyle iyi niyetli olacaktım ki..

Gördüm gene büyük konuşmanın nimetlerini işte ! Ol bakalım anlayışlı sevecen patron , takan var mı seni. Bir gün işe git bakalım saç baş dağınık, konuşmana fırsat vermeden nasıl devriliyor gözler. Elemanlara "canım"lı "cicim"li konuş bakalım kim eleman kim patron unutuyor musun gün bitmeden.

Vay anasını sayın seyirciler.

Haklıymış o beyler, hanımlar, kaşlar çatılınca , ses yükselince, yapılan işe dudak bükülünce ancak saygı geliyormuş, işler bitiyormuş.

Daha da empatik patron bitti anacım, kalmadı. Duyurulur.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder